Dagelijks staat Roos, een alleenstaande moeder van 35, voor de uitdaging om financieel rond te komen, wat geen eenvoudige taak is.
Met een parttime baan verdient ze net genoeg om de rekeningen te betalen en voor haar kinderen te zorgen.
Dit jaar organiseert de school van haar kinderen uitjes: haar zoon gaat naar een pretpark en haar dochter naar een natuurgebied.
De kosten bedragen vijftig euro per kind, een bedrag dat voor Roos moeilijk op te brengen is.
Extra’s zoals schoolreisjes passen niet binnen haar strakke budget. Het idee dat ze haar kinderen weer moet teleurstellen na hun enthousiasme voor het uitje, stemt haar droevig.
Roos doet haar uiterste best om aan de behoeften van haar kinderen te voldoen, maar momenten als deze zorgen voor twijfels.
Roos vraagt zich af of haar situatie anders zal worden bekeken door de school of andere ouders omdat ze de financiële last niet kan dragen.
Hoewel ze weet dat ze niet alleen staat in deze situatie, voelt Roos zich vaak eenzaam. Ze wil niet dat haar kinderen het gevoel hebben dat ze iets tekort komen, maar de harde financiële realiteit is moeilijk te vermijden.
Ze overweegt om te vragen of gespreide betaling mogelijk is of om hulp te zoeken, maar schaamte weerhoudt haar. Het laatste wat ze wil is dat anderen denken dat ze het niet aankan.
Roos denkt dat mensen snel oordelen. Waarom werkt ze niet meer uren? Waarom spaart ze niet beter? Maar wat anderen niet begrijpen, is hoe moeilijk het voor haar is om elke maand rond te komen.
De zorgen die haar ’s nachts wakker houden, zijn voor anderen misschien verborgen, maar voor haar vormen ze de dagelijkse realiteit.
Er wordt benadrukt dat voor haar niet alleen geld telt, maar ook het gevoel van waardigheid. Het niet in staat zijn om te geven wat anderen vanzelfsprekend vinden, voelt als een extra last.
Bij de keukentafel maakt Roos zich zorgen over hoe ze aan haar kinderen moet vertellen dat er geen geld is voor het schoolreisje.
Ze wil voorkomen dat ze haar kinderen belast met de financiële zorgen van het gezin, maar het verbergen van de waarheid is ook geen oplossing.
Zulke momenten wegen het zwaarst voor haar; het niet kunnen vervullen van de wensen van haar kinderen drukt zwaar op haar gemoed.
Ros overweegt voortdurend mogelijke oplossingen. Misschien moet ze haar schaamte opzij zetten en om hulp vragen, hoe lastig dat ook mag zijn.
Ze.
“Ze streeft er met alle middelen naar om te voorkomen dat haar kinderen teleurgesteld worden,” zegt ze.
Roos blijft vastbesloten ondanks de tegenslagen. Ze wil laten zien dat ondanks moeilijke tijden, liefde en veerkracht de beste manieren zijn om door te gaan.
Zelfs in de diepten van haar strijd blijft Roos hoopvol dat ze manieren zal vinden om haar kinderen gelijke kansen te bieden als anderen van hun leeftijd.
Haar doel is om hen te leren dat hoewel het leven soms oneerlijk is, doorzettingsvermogen en hoop hen ver kunnen brengen.
Met die vastberadenheid blijft ze strijden om de dromen van haar kinderen te verwezenlijken, al is het maar voor één dag.
