Crispy, een 36-jarige inwoner van Amsterdam, vindt het vaak moeilijk om kalm te blijven tijdens treinreizen, vooral als hij met bagage reist, ervaart hij ergernissen.
“Ik begrijp echt niet waarom mensen naast me komen zitten. Die koffer is een duidelijk signaal dat ik die plek voor mezelf hou.” Hij raakt gefrustreerd als anderen toch naast hem gaan zitten.
Voor Crispy zijn treinreizen vaak niet alleen noodzakelijk, maar ook een gelegenheid om te ontspannen. “Dat is mijn moment om even op te laden,” legt hij uit.
Of het nu om een zakelijke reis gaat of een weekendje weg, hij geniet van de momenten in de trein om zijn gedachten op een rijtje te zetten.
Wanneer er onverwacht iemand naast hem gaat zitten, voelt hij zich alsof zijn persoonlijke ruimte wordt geschonden.
“Het is niet alleen dat ze naast me gaan zitten, het lijkt alsof ze niet begrijpen dat ik probeer aan te geven dat ik mijn rust wil hebben.”
Er was een specifieke reis die Chris zich herinnerde naar een conferentie in Utrecht, waar hij een lange dag voor de boeg had. Vroeg zat hij in de trein, gereed om ongestoord te werken.
“Ik installeerde mezelf met mijn koffer, vol documenten en mijn laptop, en zette mijn koptelefoon op,” vertelt hij.
Toch koos een medepassagier tot grote irritatie van Chris ervoor om naast hem te zitten, ondanks voldoende andere vrije plekken.
“Ik kon het echt niet geloven. Hebben mensen geen ogen? Die koffer ligt er niet voor niets!” Voeg daarbij de poging van de man om een gesprek aan te knopen met Chris, terwijl hij juist wilde werken.
De frustratie van Chris na deze ervaring was enorm. “Het leek alsof die man totaal geen besef had van mijn irritatie, en dat maakte het nog ongemakkelijker,” zegt hij.
Chris uit zijn onbegrip over het gebrek aan rekening houden met anderen dat hij vaak ziet. “Het lijkt alsof iedereen tegenwoordig steeds egoïstischer wordt. Ze denken niet na over hoe hun acties anderen beïnvloeden.”
Chris herkent dit gedrag niet alleen in de trein, maar ziet het als een bredere trend in de maatschappij. “We leven in een tijd waarin iedereen maar met zijn eigen leven bezig is, maar dat betekent niet dat we de basisregels van respect voor elkaar moeten vergeten.”
Hij probeert af en toe de situatie op te fleuren met een glimlach, maar dit blijft moeilijk. “Het hangt van de situatie af.”
”Soms heb ik zin in een gesprek, maar andere dagen wil ik gewoon mijn eigen ding doen. En dat moet kunnen.”
Veel reizigers delen de frustraties en ervaringen van Chris in het openbaar vervoer.
Als goede manieren langzaam verdwijnen, is het misschien tijd om ons meer bewust te worden van onze omgeving en de signalen van anderen, oppert hij.
Laten we allemaal meer rekening houden met elkaar, om het reizen voor iedereen aangenamer te maken.
Chris sluit af met de hoop dat reizigers in de toekomst meer letten op ruimte en signalen van medepassagiers, zodat iedereen kan genieten van een ontspannen reis.
1. Ondanks zijn koffer naast hem, willen mensen toch naast hem zitten.
2. De frustratie groeit met de dag: ‘dat maakte het nog ongemakkelijker’
3. Zijn koffer moet het signaal geven dat de plek bezet is…. Helaas…
4. Het voelt alsof zijn persoonlijke ruimte wordt aangetast.
5. ‘Die koffer is een duidelijk teken dat ik die plek voor mezelf hou.’
