Anouk is een alleenstaande moeder van drie kinderen. Na een huwelijk van veertien jaar besloten zij en Sander om uit elkaar te gaan. “Het was niet makkelijk, maar we kwamen er samen uit,” zegt Anouk.
De kinderen gaan één keer in de twee weken een weekend naar hun vader. In het begin vond Anouk dit best lastig. “Ik moest wennen aan het idee dat ze er niet waren,” vertelt ze.
Maar tegenwoordig kan ze wel genieten van de weekendjes alleen thuis. “Het is even rust, ik kan eindelijk een boek lezen zonder dat er iemand om mijn aandacht vraagt.”
De band met haar ex, Sander, is prima. Ze spreken elkaar regelmatig en kunnen goed met elkaar omgaan. Maar er is één ding waar Anouk moeite mee heeft: de kinderen na hun weekend bij hun vader.
“Ze zijn niet te genieten en dan ook nog eens een grote mond,” zegt ze gefrustreerd. Ze weet dat de kinderen nog jong zijn en moeten wennen aan de nieuwe situatie. “Normaal zijn ze zo lief, maar zodra ze thuis komen is het huis te klein.”
Anouk merkt dat de kinderen een ander gedrag vertonen als ze van hun vader terugkomen. “Ze zijn druk, onrustig, en lijken niet meer naar me te luisteren.”
“Bij Sander mogen ze later naar bed en zijn de regels soepeler,” denkt Anouk. “Misschien dat dat het is.” Ze probeert zichzelf te kalmeren, maar het gedrag van de kinderen maakt haar toch bezorgd.
“Het is alsof ze bij hem alles mogen en hier moet alles weer volgens de regels,” zegt ze. Anouk begrijpt dat de kinderen zich aan moeten passen aan twee verschillende huizen, maar ze vindt het moeilijk. “Ik wil dat ze begrijpen dat de regels hier net zo belangrijk zijn.”
Anouk weet zich soms geen raad met de situatie. “Het is echt lastig om tussen de kinderen en mijn ex in te staan,” zegt ze.
“Mijn ex is duidelijk en zegt gewoon dat bij hem thuis zijn regels gelden. Maar ik voel me soms als de boeman.”
Ze probeert geduldig te blijven, maar het is niet altijd makkelijk. “Ik wil dat de kinderen gelukkig zijn en zich veilig voelen, maar ik wil ook niet dat ze denken dat ze alles kunnen maken.”
Toch probeert Anouk haar best te doen. “Het is een kwestie van tijd,” zegt ze hoopvol. “Misschien zullen ze het uiteindelijk begrijpen.”
”Tot die tijd blijf ik mijn best doen om een goede moeder te zijn en ze een huis vol liefde te geven, ongeacht de regels bij hun vader.”
Anouk is sterk, ondanks de uitdagingen, en weet dat ze haar kinderen het beste kan geven, zelfs als dat betekent dat ze soms moet navigeren tussen twee werelden.
Anouk is een alleenstaande moeder van drie kinderen. Na een huwelijk van veertien jaar besloten zij en Sander om uit…
