ienkjpg

Goed vriend Frans Bauer klapt uit de school over affaire met Sieneke: ‘Niet helemaal koosjer’

BN'ers

Kies nummer 3 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

De verhalen over een vermeende affaire tussen volkszanger Frans Bauer en zangeres Sieneke blijven de ronde doen, ook al ontkent Sieneke deze geruchten met klem.

Nu mengt ook Emile Hartkamp, een goede vriend van Frans, zich in de discussie. In een interview met Weekend geeft hij zijn kijk op de situatie.

De aanleiding voor de ophef is een uitspraak van Jan Baum, de ex-man van Sieneke. Hij beweert dat zijn informatie afkomstig is van Dorus Bauer, de broer van Frans.

Volgens Jan zou Dorus hem hebben verteld dat er meer speelt tussen Sieneke en Frans dan vriendschap alleen.

Maar Emile Hartkamp gelooft daar niets van. “Het is natuurlijk gekomen doordat Jan Baum contact zocht met Dorus,” legt Emile uit.

“Ik denk dan: waarom zoek je contact met iemand die je eigenlijk bijna nooit gezien hebt? Dat is óf om bevestiging te krijgen, óf om iets los te peuteren.”

Hij vervolgd: ”Ik vind het niet helemaal koosjer. Maar de waarheid komt op een gegeven moment toch wel boven.”

Hoewel hij zelf Dorus niet heeft gesproken over de kwestie, denkt Emile wel dat er sprake is van beïnvloeding.

“Ik denk dat hij gemanipuleerd is, ergens ingetrapt is, en daarna is gestopt met zelf nadenken. Die woorden had hij nooit mogen uitspreken. Maar ik laat de broers het onderling oplossen.”

Frans Bauer zelf lijkt zich weinig aan te trekken van de geruchten. Volgens Emile probeert Frans de situatie nuchter te benaderen.

“Soms kan hij er heel diep op ingaan en soms moet hij er ook wel om lachen, van: het is toch niet te geloven!”

”Maar hij beschouwt het vooral als tijdverspilling om zich er nog langer mee bezig te houden. En eerlijk gezegd: gelijk heeft-ie. Klaar ermee en weer door met het dagelijkse leven.”

De verhalen over Frans en Sieneke blijven voor roering zorgen, maar zolang er geen concrete aanwijzingen zijn, lijkt het vooral een kwestie van roddels.

Zowel Frans als Sieneke houden zich verder stil, en dat lijkt op dit moment ook de verstandigste keuze.

CategorieBN’ers Tagsaffaire frans bauer sieneke

Goed vriend Frans Bauer klapt uit de school over affaire met Sieneke: ‘Niet helemaal koosjer’ Lees meer »

WhatsApp Image 2025 05 13 at 222237jpeg

Bert en Sonja bezochten voor eerste keer All You Can Eat restaurant: ‘Zijn geschrokken!’

Algemeen

Kies nummer 3 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Sonja en Bert waren vorige maand 40 jaar getrouwd. Een bijzondere mijlpaal, vonden ze zelf ook. “Dat moet gevierd worden,” zei Bert met een glimlach.

Hun kinderen dachten er precies zo over. “Mam, pap, wij trakteren jullie op een avondje uit eten,” zei hun dochter Laura enthousiast.

Sonja was blij verrast. “Wat een lief gebaar! Maar dan wil ik wel ergens eten waar we nog nooit zijn geweest.”

Een paar weken daarvoor had Sonja koffie gedronken met haar vriendin Annie. Die vertelde haar over een all you can eat-restaurant.

“Je betaalt één prijs en kunt dan alles eten wat je maar wilt,” zei Annie. “Het is echt heerlijk! Er is wok, grill, sushi, toetjes… alles!”

Sonja had er wel eens van gehoord, maar nog nooit zelf zo’n restaurant bezocht. “Zou dat iets voor ons zijn?” vroeg ze zich hardop af.

Bert trok zijn wenkbrauwen op. “Tja, ik ben meer van gewoon een biefstukje met aardappels. Maar ach, laten we het proberen. Voor één keer.”

Afgelopen weekend was het zover. Ze gingen met zijn allen: Sonja en Bert, hun twee kinderen Laura en Peter, en hun vijf kleinkinderen.

Bij de ingang werden ze vriendelijk begroet door een jonge medewerkster. “Welkom! Kom maar mee, dan wijs ik jullie tafel aan.”

Ze liepen langs lange rijen tafels, grote buffetten en druk pratende mensen. “Wat een ruimte,” fluisterde Sonja tegen Bert. “Het lijkt wel een kleine fabriek.”

De medewerkster legde uit hoe alles werkte. “U kunt zelf eten pakken bij de verschillende buffetten. Hier is de wok, daar de grill, en verderop vindt u de sushi en de toetjes. U mag zo vaak terugkomen als u wilt.”

“Goh,” zei Bert, terwijl hij om zich heen keek, “dat is even wat anders dan ons stamrestaurant.” Toen ze eenmaal zaten, liepen de kinderen meteen enthousiast naar het buffet.

Ze gingen allemaal eten halen. Sonja koos voor wat gebakken garnalen, groenten uit de wok en een stukje kip. Bert hield het op een biefstukje van de grill en wat frietjes.

Het eten was lekker, dat moesten ze toegeven. “Deze kip is echt mals,” zei Sonja tevreden. “En die saus is ook heerlijk.” Bert knikte. “Ja, niet slecht. Alleen moet je wel veel lopen.”

Toch konden ze niet echt ontspannen. Er waren veel mensen. Aan bijna elke tafel zaten gezinnen met kinderen.

Overal werd gepraat, gelachen en soms geschreeuwd. Een jongetje rende langs hun tafel en stootte bijna tegen Bert aan.

Sonja keek om zich heen. “Het eten is prima, maar de sfeer… het is wel erg druk. Ik mis een beetje gezelligheid.” Bert knikte. “Ik ook. Het voelt niet echt als een feestje.”

Na het hoofdgerecht gingen de kinderen meteen op zoek naar het toetjesbuffet. Chocoladefonteinen, ijs, gebakjes en snoep – het leek wel een droom voor de kleintjes. “Oma, moet je dit zien!” riep de jongste, terwijl hij zijn bordje vol schepte met spekjes en slagroom.

Sonja glimlachte, maar zuchtte ook even. “Voor de kinderen is het natuurlijk geweldig. Maar voor ons hoeft het niet meer.”

Toen ze na twee uur weer naar buiten liepen, zei Laura: “Nou, dat was eens iets anders, toch?” “Zeker,” zei Bert. “We hebben lekker gegeten. En het was fijn om met jullie allemaal te zijn.”

“Maar,” voegde Sonja eraan toe, “de volgende keer liever iets rustigers. Een klein, knus restaurantje. Waar we elkaar kunnen verstaan zonder te schreeuwen.”

Iedereen lachte. “Afgesproken,” zei Peter. “De volgende keer zoeken wij iets uit met wat minder lawaai.” Sonja kneep in Berts hand. “Toch blij dat we zijn gegaan. Het is goed om nieuwe dingen te proberen.”

CategorieAlgemeen Tagsall you can eat restaurant

Bert en Sonja bezochten voor eerste keer All You Can Eat restaurant: ‘Zijn geschrokken!’ Lees meer »

WhatsApp Image 2025 05 14 at 065652jpg

Dik vraagteken bij relatie Mike en Denise: ‘Hun gejok helpt in elk geval niet mee!’

BN'ers

Kies nummer 3 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Er is opnieuw onduidelijkheid ontstaan rond de relatie tussen Mike en Denise, het stel dat elkaar ontmoette in het programma Winter Vol Liefde.

Een inmiddels verwijderde foto op Instagram heeft voor verwarring gezorgd bij hun volgers, waardoor sommigen zich hardop afvragen of het tweetal nog wel samen is.

Vorige week vierde Denise haar verjaardag, maar opvallend genoeg deed ze dat niet zichtbaar met Mike aan haar zijde.

Op Instagram leek ze even te suggereren dat ze samen in Nederland waren, maar die foto werd al snel verwijderd.

Tegelijkertijd postte Mike een foto waarop te zien was dat hij zich in Seefeld bevond, wat niet overeenkwam met het beeld dat Denise eerder schetste.

Deze tegenstrijdigheden bleven niet onopgemerkt. Juicekanaal RealityFBI deelde het verhaal op hun Instagram en schrijft: “Hun gejok helpt in elk geval niet mee.”

Volgens het kanaal doen Mike en Denise zich anders voor dan de werkelijkheid laat zien. Ook Mike’s moeder Monique liet eerder weten dat haar zoon zich momenteel nog steeds in Seefeld bevindt.

Toch zeggen oplettende volgers iets anders te zien: “Mike loopt gewoon rond in Altea. En als je ze daarmee confronteert, blijft het stil,” aldus een reactie op sociale media.

De geruchten over onenigheid of zelfs een mogelijke breuk zijn niet nieuw. Eerder dit jaar kwam er ook al opschudding toen een 31-jarige vrouw beweerde een affaire met Mike te hebben gehad.

In een interview met weekblad Story vertelde ze dat ze Mike in februari ontmoette. “Daarna gingen we meteen naar zijn hotelkamer, daar hebben we gezoend,” vertelde ze.

Opvallend is dat Mike slechts een week na deze ontmoeting op zijn socialmediakanalen liet weten officieel samen te zijn met Denise.

“Bizar,” reageerde de vrouw destijds. “Die week daarvoor was ik nog op zijn hotelkamer, zoenden we, en zou ik naar Seefeld komen…”

Tot nu toe hebben Mike en Denise niet uitgebreid gereageerd op de laatste geruchten, en juist dat voedt de speculaties.

Fans van het programma volgen hun stappen op de voet, en elke beweging op sociale media wordt nauwlettend in de gaten gehouden.

Of het hier gaat om onhandige communicatie, een bewuste poging tot privacy of een mogelijke breuk blijft voorlopig gissen.

CategorieBN’ers Tagswinter vol liefde

Dik vraagteken bij relatie Mike en Denise: ‘Hun gejok helpt in elk geval niet mee!’ Lees meer »

WhatsApp Image 2025 05 13 at 225631 1jpeg

Tiny: ‘Iedere avond plundert ze het weggeefkastje terwijl ze het niet nodig heeft’

Algemeen

Kies nummer 3 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Tiny woont al 21 jaar in een fijn appartementencomplex in een rustige buurt in het noorden van Nederland. “Het is hier heerlijk wonen,” zegt ze. “Iedereen groet elkaar en de omgeving is mooi groen.”

Iedere avond maakt Tiny haar vaste rondje langs het water en door het park met haar kleine hond, een levendige jack russell. Het is haar momentje van rust.

Op de hoek van de straat staat een klein houten kastje naast de kerk. Het is een weggeefkastje, bedoeld voor mensen die het financieel moeilijk hebben.

In het kastje liggen houdbare producten zoals pasta, soep in blik, broodbeleg en soms zelfs tandpasta of maandverband.

Alles is gratis, bedoeld als steun in moeilijke tijden. “Een prachtig initiatief,” vindt Tiny. “Ik weet dat er mensen zijn in de buurt die hier echt afhankelijk van zijn.”

Een paar maanden geleden gebeurde er iets wat Tiny niet meer loslaat. Het was laat in de avond, het was stil op straat.

Tiny liep haar gebruikelijke ronde toen ze ineens iemand bij het kastje zag staan. Het was haar buurvrouw van één hoog. Tiny herkende haar meteen aan haar jas en haar donkere haar.

“Ze stond daar alsof ze boodschappen aan het doen was,” vertelt Tiny. “Heel rustig bekeek ze de inhoud en stopte meerdere dingen in haar schoudertas.” Tiny bleef niet stilstaan maar liep, vol verbazing, verder.

“Ik dacht: waarom zij? Ze heeft een mooie auto, rijdt daar elke dag mee rond. En ze gaat regelmatig op vakantie. Dat is toch niet iemand die dit kastje nodig heeft?”

Tiny voelde zich er ongemakkelijk bij. Ze kreeg er, zoals ze zelf zegt, “een raar onderbuikgevoel” van. In de dagen erna bleef het knagen.

Ze besloot haar vaste wandeling voortaan steeds rond hetzelfde tijdstip te maken. Niet om haar buurvrouw te betrappen, maar omdat ze wilde weten of het echt vaker gebeurde.

“En ja hoor,” zegt Tiny. “Ik zag haar minstens vijf avonden per week bij het kastje. Soms keek ze goed om zich heen, alsof ze wilde checken of niemand haar zag. Dan deed ze snel het kastje open, pakte wat spullen, en liep weer door.”

Tiny is boos. Niet zozeer omdat iemand iets meeneemt uit het kastje, maar omdat haar buurvrouw niet degene is die het nodig heeft.

“Dat kastje is er voor mensen die aan het eind van de maand geen geld meer hebben voor eten. Voor mensen die moeten kiezen tussen luiers of brood. Niet voor iemand met een dure jas, een auto en drie vakanties per jaar.”

Ze heeft erover nagedacht om er iets van te zeggen. Maar ze weet niet goed hoe. “Je wilt geen ruzie met je buurvrouw.”

”En misschien heeft ze wel schulden waar ik niks van weet, dat kan natuurlijk ook. Maar toch… het voelt niet goed.”

Tiny merkt ook dat er minder producten in het kastje liggen dan vroeger. Soms is het zelfs helemaal leeg. “En dan denk ik: hoe moet dat voor die vrouw met drie kinderen op nummer 12, die haar baan is kwijtgeraakt? Of voor die oudere meneer die elke euro omdraait?”

Het liefst zou Tiny zien dat er iets verandert. Dat er een soort toezicht komt of dat het kastje alleen op bepaalde tijden open is. Maar ze weet ook dat dat lastig is.

Het idee van het kastje is juist dat het laagdrempelig is. “Iedereen mag pakken wat hij nodig heeft. Maar dan moet je wel eerlijk zijn over wat je nodig hebt.”

Ze hoopt dat haar buurvrouw op een dag begrijpt wat ze doet. “Misschien leest ze dit ooit ergens, of denkt ze er zelf over na. Want het is eigenlijk heel simpel: dat kastje is er niet voor gemak, maar voor nood.”

Terwijl Tiny haar hondje roept en verder loopt langs het donkere water, zegt ze zacht: “Eerlijk delen, dat is toch niet te veel gevraagd?”

CategorieAlgemeen Tagsinitiatief weggeefkastje

Tiny: ‘Iedere avond plundert ze het weggeefkastje terwijl ze het niet nodig heeft’ Lees meer »

WhatsApp Image 2025 05 13 at 103823jpeg

Boos meisje (16) waarschuwt leeftijdsgenoten: ‘Ga niet bij de Albert Heijn werken!’

Algemeen

Kies nummer 3 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Voor veel jongeren is hun eerste bijbaantje iets om trots op te zijn. De eerste keer zelf geld verdienen, sparen voor iets moois of simpelweg het gevoel van zelfstandigheid ervaren.

Maar niet iedereen lijkt dat zo te beleven. Op TikTok ging deze week een video viraal van een 16-jarig meisje dat nogal teleurgesteld was na haar eerste werkdag in de supermarkt.

Ze had duidelijk andere verwachtingen. In haar eigen woorden had ze zich “helemaal klaargestoomd voor een functie op directieniveau”.

Echter werd ze naar eigen zeggen met beide benen op de grond gezet toen haar taken bestonden uit wc-rollen aanvullen en chips rechtzetten in het schap.

Een klassieke bijbaan dus, waarmee veel jongeren ooit zijn begonnen. In Nederland mogen jongeren vanaf 13 jaar eenvoudige werkzaamheden verrichten.

Denk aan vakkenvullen, folders bezorgen of helpen in de horeca. Het doel daarvan is dat ze leren omgaan met verantwoordelijkheid, werkritme en het idee dat geld verdienen inspanning kost.

Voor de jongedame in kwestie leek dat even wennen. Ze behoort tot een generatie die is opgegroeid met technologie binnen handbereik.

Met TikTok, ChatGPT en online lesmethoden is de wereld van nu flink veranderd. Maar sommige dingen blijven hetzelfde: een eerste baantje begint meestal onderaan de ladder.

De TikTok-video waarin ze haar frustratie uit, leverde veel reacties op. Veel kijkers waren niet onder de indruk van haar verhaal. “Inpakken en wegwezen,” reageerde iemand.

Een ander schreef: “Ze mag blij zijn dat ze niet op een bouwplaats staat.” De reacties lieten weinig ruimte voor medeleven en benadrukten vooral dat werk nu eenmaal bij het leven hoort.

Dat jongeren soms botsen met de realiteit van hun eerste baan, is niet nieuw. Maar het gemak waarmee de video viraal ging, zegt ook iets over hoe snel zulke meningen gedeeld worden – en hoe fel het internet kan reageren.

Of de jonge TikTokster zich nog bedenkt en haar bijbaan een tweede kans geeft, is niet duidelijk. Eén ding is zeker: haar filmpje heeft flink wat losgemaakt.

Misschien niet op de manier die ze had gehoopt, maar wel genoeg om een landelijk gesprek aan te zwengelen over werkhouding, verwachtingen en de rol van opvoeding en media.

Het filmpje zelf is inmiddels duizenden keren bekeken en gedeeld. Wat begon als een persoonlijke frustratie, is uitgegroeid tot een kleine internetstorm.

En wie weet? Misschien kijkt ze later wel terug op deze ervaring als een leerzaam moment – net als zovelen vóór haar.

@userr_nm2 ♬ origineel geluid – ?

CategorieAlgemeen Tagsbijbaantje supermarkt

Boos meisje (16) waarschuwt leeftijdsgenoten: ‘Ga niet bij de Albert Heijn werken!’ Lees meer »

WhatsApp Image 2025 05 13 at 083405jpeg

Veiligheidswaarschuwing: Albert Heijn start terugroepactie voor specifieke partij nootjes!

Algemeen

Kies nummer 3 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Albert Heijn heeft een terugroepactie aangekondigd voor een specifieke partij van de AH Shanghai nootjes.

Het gaat om verpakkingen met de houdbaarheidsdatum 31-10-2025. De supermarktketen vraagt klanten met een soja-allergie om dit product niet te consumeren.

Tijdens de productie van deze partij zijn per ongeluk andere borrelnoten terechtgekomen in de verpakking. Deze bevatten soja, maar dat staat niet vermeld op het etiket.

Voor mensen met een soja-allergie kan dit gezondheidsrisico’s opleveren. Daarom heeft Albert Heijn besloten het product uit voorzorg uit de schappen te halen.

Heb je deze nootjes in huis en ben je allergisch voor soja? Dan raadt Albert Heijn aan om het product niet te eten.

In plaats daarvan kun je het terugbrengen naar een AH-winkel bij jou in de buurt. Je krijgt dan het volledige aankoopbedrag terug, ook zonder kassabon.

Heb je het product online gekocht? Dan kun je via de website van Albert Heijn eenvoudig een formulier invullen om je geld terug te krijgen. Meer informatie: ah.nl/klantenservice

Albert Heijn begrijpt dat dit soort meldingen vragen kunnen oproepen. Het bedrijf benadrukt dat de klantenservice klaarstaat om te helpen.

Via de website of telefonisch kun je gemakkelijk contact opnemen met een medewerker. De supermarktketen benadrukt dat voedselveiligheid bij hen altijd bovenaan staat.

Het terugroepen van producten gebeurt uit voorzorg, om ervoor te zorgen dat de producten die in de winkels liggen voldoen aan de strengste eisen.

Albert Heijn laat weten dat het samen met leveranciers maatregelen neemt om dit soort situaties in de toekomst te voorkomen.

Tot slot biedt het bedrijf haar oprechte excuses aan voor het ongemak dat deze terugroepactie mogelijk veroorzaakt.

CategorieAlgemeen Tagsalbert heijn terugroepactie

Veiligheidswaarschuwing: Albert Heijn start terugroepactie voor specifieke partij nootjes! Lees meer »

WhatsApp Image 2025 05 13 at 082217jpeg

Nieuwe aanpak: verplichte cursus (2 onderdelen) voor nieuwe hondeneigenaren vanaf 2026!

Algemeen

Kies nummer 3 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Er staat een opvallende verandering op stapel voor iedereen die overweegt een hond aan te schaffen in Oostenrijk.

Vanaf 2026 wordt het daar verplicht om eerst een speciale cursus te volgen voordat je een hond mag kopen.

Deze nieuwe regel heeft al voor veel gesprekken gezorgd onder dierenliefhebbers, toekomstige baasjes én in de politiek.

Het doel van deze maatregel is duidelijk: zorgen dat mensen beter voorbereid zijn op wat het betekent om een hond in huis te nemen.

De overheid wil met deze stap het dierenwelzijn verbeteren en het aantal honden dat in het asiel belandt, flink terugdringen.

Waarom deze verandering?

In de praktijk blijkt vaak dat mensen een hond impulsief aanschaffen, zonder zich goed te verdiepen in wat er allemaal bij komt kijken.

Een hond vraagt namelijk niet alleen om liefde, maar ook om tijd, aandacht en kennis. Helaas komt het regelmatig voor dat mensen zich daar pas achteraf van bewust worden.

Het gevolg: overvolle dierenasiels, zowel in Oostenrijk als in andere landen. Door een verplichte cursus in te voeren, wil de overheid dit probleem aanpakken bij de basis.

Iedereen die vanaf 2026 een hond wil kopen, moet eerst laten zien dat hij of zij voldoende kennis en inzicht heeft in het houden van een hond.

Wat houdt de cursus in?

De cursus bestaat uit twee onderdelen: theorie en praktijk. In het theoriegedeelte leren deelnemers onder andere over:

De basisbehoeften van een hond

Gedrag en lichaamstaal

Verzorging en voeding

Wettelijke regels en plichten als hondenbezitter

Verschillen tussen rassen en hun specifieke behoeften

Daarnaast is er ook praktijkles. Hierbij leren mensen hoe ze goed met een hond kunnen omgaan, hoe ze basiscommando’s aanleren, en hoe je voorkomt dat een hond ongewenst gedrag laat zien. Ook wordt er aandacht besteed aan het corrigeren van gedrag op een diervriendelijke manier.

Voor wie geldt dit precies?

De nieuwe regel is bedoeld voor iedereen die vanaf 2026 een hond wil aanschaffen. Ook als je in het verleden al een hond hebt gehad, maar op het moment van aankoop geen hond bezit, moet je de cursus alsnog volgen.

Voor mensen die al een hond hebben, verandert er voorlopig niets. Pas als zij een nieuwe hond willen kopen, geldt de cursusverplichting ook voor hen.

Wat zijn de voordelen?

De overheid verwacht veel positieve effecten van deze maatregel. Allereerst zou het bijdragen aan een betere omgang met honden.

Een goed geïnformeerde eigenaar herkent sneller als het niet goed gaat met het dier en weet hoe te handelen. Dat komt niet alleen de hond ten goede, maar ook de omgeving.

Met goed opgevoede honden neemt de kans op bijtincidenten of ander ongewenst gedrag af. Dat is prettig voor andere baasjes, voorbijgangers en bijvoorbeeld spelende kinderen.

Daarnaast wordt verwacht dat het aantal honden dat wordt afgestaan zal dalen. Als mensen beter weten waar ze aan beginnen, zullen ze minder snel spijt krijgen van hun aankoop.

Wie voert de cursus uit?

De cursussen worden straks aangeboden door erkende hondenscholen, opleidingscentra en organisaties die zich inzetten voor dierenwelzijn.

De landelijke overheid stelt algemene richtlijnen op, maar gemeenten mogen zelf bepalen welke aanbieders aan de slag mogen.

Waarschijnlijk zal de cursus enkele avonden duren en afgesloten worden met een toets of praktijkbeoordeling. Alleen wie daarvoor slaagt, mag daarna een hond aanschaffen.

Krijgt dit navolging in andere landen?

De kans is groot dat andere landen aandachtig meekijken. In delen van Duitsland bestaan al vergelijkbare regels, en ook in Nederland wordt er al langer gepraat over het verplichten van een soort voorlichtingsmoment of cursus.

Met deze nieuwe aanpak hoopt Oostenrijk niet alleen het dierenwelzijn te verbeteren, maar ook meer bewustwording te creëren bij mensen die een hond in huis willen nemen.

Want zoals steeds vaker wordt gezegd: een hond neem je niet zomaar – daar moet je goed op voorbereid zijn.

CategorieAlgemeen Tagscursus hondeneigenaren

Nieuwe aanpak: verplichte cursus (2 onderdelen) voor nieuwe hondeneigenaren vanaf 2026! Lees meer »

WhatsApp Image 2025 05 13 at 060428jpg

Peter ligt overhoop met zijn buren: ‘Ze eisen dat wij een andere schutting plaatsen’

Algemeen

Kies nummer 3 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

Peter, 43 jaar, staat op een zonnige ochtend in zijn tuin en kijkt naar de schutting die de grens vormt tussen zijn huis en dat van zijn buren.

De schutting is duidelijk aan vervanging toe, maar het echte probleem gaat verder dan alleen het onderhoud. Zijn buren hebben hem namelijk benaderd met een eis:

“Ze willen een hogere schutting omdat ze zich gestoord voelen door ons,” vertelt Peter, zichtbaar gefrustreerd.

Het is niet de eerste keer dat dit onderwerp ter sprake komt, maar de situatie begint nu echt zijn geduld op de proef te stellen.

De buren, die nog maar een paar jaar in de wijk wonen, hebben geklaagd over geluidsoverlast en inkijk in hun tuin. “Ze zeggen dat onze kinderen te veel lawaai maken als ze buiten spelen,” legt Peter uit.

“Ik begrijp dat ze hun rust willen, maar wat verwacht je als je naast een gezin met jonge kinderen woont?” Peter zit met zijn handen in het haar.

Peter en zijn gezin hebben altijd geprobeerd een goede verstandhouding met de buren te onderhouden, maar deze eis voelt voor hem als een aanval op hun manier van leven.

“Ik heb het idee dat ze zich niet realiseren dat we gewoon ons leven leiden.” Hoewel Peter geen fan is van conflicten, ziet hij nu geen andere optie.

“Ik ben geen confrontatietype, maar deze situatie dwingt me om dat te zijn,” zegt hij. De buren willen niet alleen een hogere schutting, maar verwachten ook dat Peter de kosten volledig voor zijn rekening neemt.

“Ze stellen voor dat ik de schutting verplaats en dan ook nog eens een hogere laat plaatsen, zonder dat zij daar financieel aan bijdragen,” vertelt Peter, “Dat is toch niet normaal? Waarom zouden zij alleen maar kunnen eisen zonder zelf iets bij te dragen?”

De situatie blijft Peter dwarszitten. “Ik begrijp dat ze zich aan bepaalde dingen kunnen storen, maar we hebben ook rechten,” benadrukt hij.

Peter heeft altijd geprobeerd om anderen tegemoet te komen, maar nu voelt hij dat hij op een breekpunt is beland.

In eerste instantie probeerde hij de buren gerust te stellen. “We hebben een gesprek gehad waarin ik uitlegde dat we niet opzettelijk lawaai maken. Kinderen zijn nu eenmaal levendig,” vertelt hij.

Hij bood zelfs aan om geluidsisolatie aan te brengen, maar dat leek de buren niet tevreden te stellen. “Ze blijven maar aandringen op die hogere schutting,” zegt Peter. “Het voelt alsof ze niet openstaan voor een echte discussie, maar alleen maar hun zin willen doordrijven.”

Na meerdere mislukte gesprekken begint Peter zich af te vragen wat zijn rechten zijn in deze kwestie. “Ik ben niet van plan om te blijven betalen voor iets dat ik ook samen met hen had kunnen doen,”  zegt hij.

Hij besluit juridisch advies in te winnen. “Als ik mijn kant van het verhaal kan laten horen, kan ik misschien een oplossing vinden die voor ons allemaal werkt.”

Maar diep van binnen is Peter ook teleurgesteld. “Dit zou een kans moeten zijn om de buren beter te leren kennen, maar het voelt nu als een strijd.”

De stress van de situatie begint zijn tol te eisen en hij is constant bezig met deze kwestie in zijn hoofd, geeft hij toe. “Ik ben gewoon bang dat dit zal leiden tot een grotere breuk tussen ons en de buren.”

Na een gesprek met een vriend krijgt Peter nieuwe inzichten. “Je moet je niet laten intimideren,” adviseert zijn vriend. 

“Als zij vinden dat ze recht hebben op een hogere schutting, waarom zou jij dan niet recht hebben op een gesprek waarbij jullie beiden iets te zeggen hebben?” 

Vastbesloten om een laatste poging te doen, nodigt Peter zijn buren uit voor een gesprek. “Misschien is het tijd om echt te laten horen wat ik voel, zonder bang te zijn om anderen te kwetsen,” zegt hij.

Het gesprek begint wat stroef, maar al snel ontstaat er ruimte voor wederzijds begrip. “Voor het eerst hoorde ik hun zorgen echt,” zegt Peter.

Uiteindelijk blijkt dat er sprake was van miscommunicatie, en de buren realiseren zich dat hun eisen misschien wat te ver gingen. 

“Misschien kunnen we de kosten delen of een andere oplossing vinden die voor ons allebei werkt,” stelt Peter voor.

Na veel overleg komen Peter en zijn buren tot een akkoord. “Het is fijn om te zien dat we uiteindelijk tot elkaar zijn gekomen,” zegt hij opgelucht. “Ik heb geleerd dat het belangrijk is om te blijven communiceren, ook al lijkt het in het begin moeilijk.”

De schutting blijft een punt van discussie, maar het is nu iets waar beide partijen samen aan willen werken. 

“Vriendschap met je buren is belangrijk,” besluit Karel, “maar het is ook belangrijk om voor jezelf op te komen.”

CategorieAlgemeen Tagsburen schutting

Peter ligt overhoop met zijn buren: ‘Ze eisen dat wij een andere schutting plaatsen’ Lees meer »

WhatsApp Image 2025 05 12 at 212850jpeg

Sarah weigert eigen cultuur op te geven: ‘Waarom zou ik dat moeten veranderen?’

Algemeen

Kies nummer 3 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

De 34-jarige Sarah woont al bijna haar hele leven in Nederland, echter is haar verbintenis met haar Marokkaanse roots groot.

“Ik respecteer de Nederlandse cultuur,” begint ze rustig, “maar aanpassen tot het punt dat ik mijn eigen identiteit moet opgeven? Nee, dat ga ik niet doen.”

Sinds zij naar ons landje kwam kreeg hij te maken met worstelingen en verwachtingen en zij praat hier dan ook openhartig over..

Sarah kan zich de eerste jaren in Nederland nog goed herinneren, een tijd van verwondering en verwarring. “Alles was anders,” zegt ze.

“De taal, de gewoontes, de manier waarop mensen elkaar begroetten. In Marokko ben je gewend om uitgebreid de tijd te nemen voor elkaar. Hier lijkt het soms alsof alles gehaast moet.”

In die tijd deed zij toch haar uiterste best om zich zo goed mogelijk aan te passen. Zij leerde hoe de samenleving hier werkt, maakte Nederlandse vrienden en leerde de taal.

Toch bleef Sarah met het gevoel van verlies rondlopen. “Toen ik jong was, dacht ik: misschien moet ik gewoon alles overnemen.”

”Alleen maar Nederlands praten, geen traditionele kleding meer dragen, en zelfs onze gerechten aanpassen. Maar weet je wat ik ontdekte? Hoe meer ik probeerde te veranderen, hoe minder ik mezelf herkende.”

Ze neemt even een moment stilte en gaat vervolgens verder: “Je kunt niet gelukkig zijn als je je eigen cultuur volledig opgeeft.”

Ook heeft ze vaak het gevoel gehad dat ze een keuze moet maken. “Mensen vragen me soms: ‘Waarom spreek je thuis nog Arabisch? Waarom geef je je kinderen namen die moeilijk uit te spreken zijn?”

‘‘Maar ik vraag dan: waarom zou ik dat moeten veranderen? Dit is wie ik ben. Mijn cultuur, mijn geschiedenis, dat draag ik bij me. Het maakt me tot wie ik ben.”

Ze benadrukt dat ze zeker de Nederlandse cultuur waardeert. “Ik vier Sinterklaas met mijn kinderen, omdat zij dat op school ook doen. Ik ga naar buurthuizen en doe mee aan buurtfeesten met mijn Nederlandse buren.”

“Maar dat betekent niet dat ik mijn eigen tradities laat vallen. Bij ons thuis vieren we ook Ramadan, Eid, en koken we traditionele gerechten. Dat hoort erbij.”

De kritiek die zij soms krijgt, vindt zij lastig. “Er zijn mensen die vinden dat ik niet ‘Nederlands genoeg’ ben. Dat ik me moet aanpassen, omdat ik hier woon.”

”Maar ik denk dat dat niet eerlijk is. Integreren betekent niet dat je je eigen cultuur moet opgeven. Het betekent dat je kunt leven in een land terwijl je jouw eigen identiteit behoudt.”

Ze heeft vooral moeite met het feit dat er mensen zijn die het gewoon niet snappen dat het moeilijk is om een balans te vinden.

“Het is niet zwart-wit. Het is niet alsof ik kan kiezen om 100% Marokkaans te zijn of 100% Nederlands.Ik ben beide.”

”En ik probeer mijn kinderen dat ook mee te geven. Zij mogen trots zijn op wie ze zijn, zonder zich te hoeven schamen.”

Haar kinderen leert ze met trots over hun achtergrond te praten. “Ik zeg tegen ze: wees niet bang om te laten zien wie je bent.”

”Als iemand vraagt waarom je geen boterhammen mee naar school hebt, maar een tajinegerecht, leg het uit. Zeg dat dit onze manier is om onze cultuur mee te nemen in ons dagelijks leven.”

Toch blijft het af en toe lastig. “Er zijn dagen dat ik denk: waarom is het zo moeilijk voor sommige mensen om te accepteren dat ik niet alles aan Nederland wil aanpassen?”

”Maar dan herinner ik mezelf eraan dat ik niet hoef te veranderen om anderen tevreden te stellen.”

Aan anderen geeft Sarah dan ook vaak een boodschap. “Het is goed om respect te hebben voor de cultuur van het land waar je woont.”

”Maar vergeet nooit waar je vandaan komt. Je roots maken je uniek. En uniek zijn, dat is wat de wereld mooi maakt.”

Met volle overtuiging zegt ze: “Ik ben geen Nederlander. Ik ben een Marokkaanse vrouw die in Nederland woont. En daar ben ik trots op.”

CategorieAlgemeen Tagsgeloof komaf

Sarah weigert eigen cultuur op te geven: ‘Waarom zou ik dat moeten veranderen?’ Lees meer »

WhatsApp Image 2025 05 12 at 174652jpg

Renske gepakt in de supermarkt: ‘Een medewerkster kwam op me afgestormd!’

Algemeen

Kies nummer 3 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

De 38-jarige Renske ging boodschappen doen bij de Albert Heijn en kreeg na afloop een winkelverbod van maar liefst twee jaar.

Deze moeder werd ‘op heterdaad betrapt’ op winkeldiefstaldoor een medewerker. Renske had twee flessen wijn niet gescand.

Renske mag niet meer shoppen bij de Albert Heijn in Huissen en óók niet bij die in Bemmel en Gendt. Ze zit er dan ook helemaal doorheen.

Ze ging samen met haar twee kindjes en een kind van een vriendin naar de supermarkt om boodschapjes te doen. Ze zou gezellig gaan eten met vrienden.

Met jonge kinderen boodschappen doen kan een hele uitdaging zijn en dus sprak ze met de kids af dat ze geen snoepje zouden krijgen als ze zich zouden misdragen.

Ze ziet in de aanbieding een pinot grigio, van 8,49 euro en dus besluit ze twee flessen te nemen. Met alle boodschappen loopt ze naar de zelfscankassa.

”Ik had geen tas, dus scande ik een plastic tas. Ik heb er geen herinnering aan of ik die twee flessen wijn nu wel of niet heb gescand.”

”De zwaarste voorwerpen doe ik altijd onderin de tas, de flessen wijn dus. Het is mijn grootste angst om iets niet te scannen en daarom check ik goed.”

Het checken lukt dit keer niet, dit daar ze druk was met de kinderen en dus loopt ze na het afrekenen door de poortjes.

Plots gaat het mis. ”Een medewerkster kwam op me afgestormd en zei: ‘jij bent aangehouden voor winkeldiefstal’.”

”Ik dacht: is dit een grap? Maar ik hoefde niet eens te reageren, want de medewerkster had gezien dat ik de flessen niet gescand had.”

Renske weet niet wat haar overkomt en schaamt zich kapot. Een aantal medewerkers nemen haar mee naar een kamertje.

”Ze zeiden meteen dat ik een winkelverbod zou krijgen van twee jaar. Toen pas drong het tot me door: ik werd gezien als een dief.”

”Ik begon te huilen, voelde me tot op het bot vernederd. Of Albert Heijn aangifte heeft gedaan, weet ik niet.” 

Fouten kunnen gevolgen hebben, dat beseft ze zich goed. ”Maar dat los je dan gewoon met elkaar op en je gaat in gesprek.”

”Dat was hier helemaal niet mogelijk. Waarom zou ik stelen? Ik ben een trouwe klant en heb nooit wat gepikt. Ik heb zelfs 800 euro aan koopzegels op mijn bonuskaart.”

”Sterker nog, ik heb zelfs Premium (een abonnement van de supermarkt waarmee je meer spaarpunten kunt verzamelen.) ”Ik heb dit niet bewust gedaan.”

Ze noemt het ‘onmenselijk’. ”Ik voel me een slechte moeder. Dat winkelverbod interesseert me niet eens zoveel, het gaat me om de manier waarop. Om gezien te worden als een ordinaire dief. Dat vind ik zo erg. Ik ga nooit meer naar zelfscankassa’s.”

CategorieAlgemeen Tagssupermarkt zelfscankassa

Renske gepakt in de supermarkt: ‘Een medewerkster kwam op me afgestormd!’ Lees meer »

Scroll naar boven