Recentelijk heeft Emma Flint (32) haar ervaring gedeeld van het vinden van haar abroseksualiteit, een identiteit die ze pas op haar 30e ten volle aanvaardde.
In een eerlijke bijdrage deelt ze haar ervaring met de uitdagende reacties van vrienden en hoe dit haar leven beïnvloedde.
Abroseksualiteit, een relatief onbekende seksuele identiteit die fluctueert en verandert, was voor Emma lange tijd onontgonnen terrein.
Het ontdekken ervan bracht zowel helderheid als pijnlijke reacties van haar omgeving met zich mee. Bij het eerste vertellen over haar abroseksualiteit, stuitte Emma op onbegrip.
Ze vertelt, “Wanneer heb je dit besloten? Is dit eigenlijk wel een label? Ik steun je natuurlijk, maar dit klinkt niet echt,”.
Haar vrienden beloofden steun, maar de reacties voelden aan als een afwijzing. Dit resulteerde in het verliezen van vriendschappen, wat Emma motiveerde om trouw te blijven aan haar eigen identiteit, zelfs als dat betekende dat sommige mensen uit haar leven zouden verdwijnen.
Tijdens haar jeugd in de jaren negentig waren termen als homo, lesbisch en hetero bekend, maar alles daarbuiten werd vaak niet serieus genomen.
Ze ontdekte dat seksualiteit fluïde kan zijn, nadat ze een bericht van LGBTQ+-activist Zoe Stoller op Instagram tegenkwam.
Er was een verhaal van iemand die haar ervaringen deelde over abroseksualiteit.
“Het voelde als een licht dat aanging,” herinnerde Emma zich. “Eindelijk had ik een woord voor wat ik al jaren voelde.”
In haar beleving kon abroseksualiteit betekenen dat iemands seksuele identiteit flexibel was. Voor Emma resulteerde dit in dagen waarop zij meer aangetrokken was tot vrouwen en andere dagen waarop zij eerder naar mannen neigde.
Soms bracht dit verwarring met zich mee, niet enkel voor haarzelf maar ook voor haar vrienden. “Je zei vorige week nog dat je lesbisch was. Hoe kan dat nu ineens anders zijn?”
De onbegripvolle reacties droegen bij aan Emma’s onzekerheid omtrent haar identiteit. Zij begon zichzelf te beschuldigen van een gebrek aan standvastigheid en begon te twijfelen aan haar eigen gevoelens.
Ontdekken wat abroseksualiteit inhoudt, hielp haar om zichzelf te aanvaarden en haar gevoelens te rechtvaardigen.
Er bestaat nog steeds veel onbegrip over termen zoals abroseksualiteit, ondanks de groeiende tolerantie voor diverse seksuele identiteiten.
Emma deelde dat mensen haar vaak vroegen waarom ze niet simpelweg biseksueel kon zijn. Ze zei: “Sommigen willen dat ik een vast label kies, zodat mijn identiteit hen niet in de weg staat.”
Emma benadrukte dat haar wisselende seksuele voorkeuren geen impact hebben op haar liefdesrelaties. Ze zei: “Het gaat om de persoon, niet hun geslacht,” om het te verduidelijken.
Er blijft een uitdaging bestaan in het herhaaldelijk moeten uitleggen en verdedigen van haar identiteit, vooral doordat niet iedereen open staat voor nieuwe perspectieven.
Hoewel Emma vastbesloten is om haar verhaal te delen en voor zichzelf op te komen, komt ze obstakels tegen. Ondanks deze hindernissen behoudt ze vertrouwen in de mogelijkheid van meer begrip en acceptatie.
Zij benadrukt het belang dat seksualiteit divers is en dat het cruciaal is om iedereen de vrijheid te geven om zichzelf te zijn.
1. Zij gelooft dat het belangrijk is dat iedereen de vrijheid heeft om zichzelf te zijn.
2. Emma houdt stand in haar streven voor zelfvertegenwoordiging!
3. Het is haar weigering om in een bepaalde categorie geplaatst te worden!
4. Voortdurend wordt haar gevraagd: ‘Hoe kan dit plotseling anders zijn?’
5. Het zorgt vaak voor veel verwarring bij familie, vrienden en kennissen.
