Op 27-jarige leeftijd heeft Esther te maken met aanzienlijke schulden die zijn ontstaan door online gokken.
Wat ooit begon als een onschuldige bezigheid, is uitgegroeid tot een problematische situatie waar ze moeilijk uit kan ontsnappen.
“Het begon als iets kleins, gewoon een paar weddenschappen voor de lol,” verklaart ze. “Maar al snel verloor ik de controle.”
“Ik bleef steeds grotere bedragen inzetten, in de hoop dat één goede gok alles zou oplossen.” Hierdoor belandde ze echter alleen maar dieper in de problemen en uiteindelijk stond ze duizenden euro’s in het rood.
Nu tracht Esther hulp te krijgen van haar ouders, in de hoop dat zij haar uit deze penibele situatie zouden redden. Echter, die hoop vervloog al snel.
“Ze hebben zoveel geld dat ze mijn schulden gemakkelijk zouden kunnen aflossen, zonder zich echt iets aan te trekken,” klaagt ze gefrustreerd.
“In de plaats van bijstand te verlenen, suggereren ze dat ik zelf mijn problemen moet oplossen,” ervaart Esther deze afwijzing als een diepe teleurstelling.
“Hoe kan je je eigen kind in zo’n situatie laten zitten terwijl jij een overvloedig leven leidt?” merkt ze verontwaardigd op. Haar ouders hebben altijd welvaart gekend met luxe reizen, een groot huis en dure wagens.
“Ze hebben geen zorgen en toch verwaarlozen ze mijn situatie,” aldus haar boze woorden. De conversatie met haar ouders was afstandelijk.
Ze kreeg te horen dat ze zelf verantwoordelijkheid moest nemen en als volwassene haar fouten moest corrigeren. Voor Esther is dit echter geen eenvoudige opdracht.
“Iedere dag is een strijd. Ik zie die schulden voor me terwijl zij genieten van hun luxeleven. Het maakt me zo boos en teleurgesteld,”
Esther voelt pijn niet alleen vanwege de financiële kwestie, maar vooral in haar relatie met haar ouders. Ze twijfelt aan hun band en voelt zich in de steek gelaten.
“Ze zeggen altijd dat familie het allerbelangrijkste is, maar als het erop aankomt, laten ze me vallen. Hun geld lijkt belangrijker dan ik.”
Ondanks deze teleurstelling probeert Esther zelf haar situatie aan te pakken. Ze heeft gokapps van haar telefoon verwijderd en denkt erover na om professionele hulp te zoeken voor haar verslaving.
Toch blijft de last van haar schulden haar achtervolgen. “Ik wil echt veranderen en een nieuw begin maken, maar met die schulden in mijn nek is het moeilijk om vooruit te kijken.”
Wat Esther het meest kwelt, is het idee dat haar ouders haar in één klap hadden kunnen helpen, maar ervoor kozen dat niet te doen.
Uitgedrukt in gevoel, zegt ze dat het lijkt alsof ze haar laten verdrinken terwijl ze wel een reddingsboei bij zich hebben.
Zelfs in moeilijke tijden blijft Esther vastberaden doorgaan, ondanks dat de situatie soms hopeloos lijkt. Ze benadrukt: “Ik ben vastbesloten om elke euro om te draaien en zoveel mogelijk af te lossen.”
Esther deelt: “Maar de voortgang gaat langzaam. Ik zal nooit vergeten dat mijn ouders me hadden kunnen helpen maar ervoor kozen dit niet te doen.”
Esther twijfelt of ze ooit in staat zal zijn om haar ouders te vergeven. Ze bekent: “Deze ervaring heeft diep bij mij ingehakt. Ook al los ik mijn schulden af, de band met mijn ouders zal niet snel genezen.”
1. Haar ouders hebben de mogelijkheid om te helpen, maar hebben besloten dit niet te doen.
2. Ze zal de ervaring dat haar ouders haar hebben laten verdrinken niet snel vergeten.
3. Ze voelt woede tegenover haar ouders omdat ze haar niet willen steunen.
4. Het feit dat haar ouders niet bereid zijn haar schulden af te lossen, vindt ze verschrikkelijk.
5. Teleurgesteld en boos is ze op haar welgestelde ouders.
