Yvonne Coldeweijer, ook wel bekend als juicekoningin, heeft onverbloemd haar mening gegeven over Glennis Grace’s recente vertrek uit de Ladies of Soul.
In haar podcast “De Juice Show” benadrukt Coldeweijer dat Grace’s reactie op haar vertrek in haar ogen overdreven is.
Coldeweijer is van mening dat het begrijpelijk is dat de Ladies of Soul hebben besloten niet langer met Grace te willen werken, gezien een recent incident bij de uitgang van een supermarkt waar haar imago schade opliep.
Volgens Coldeweijer kunnen de dames voor grootschalige gebeurtenissen zoals optredens in de Ziggo Dome geen risico’s nemen.
“Wat als Glennis de rest ook besmet? Dat zou natuurlijk een financieel drama zijn,” aldus Coldeweijer.
Coldeweijer benadrukt dat het echte leven zich anders gedraagt dan een kinderspeelplaats.
“Dit gaat over een carrière van een groep waarbij één persoon uit de bocht is gevlogen en haar imago ernstig heeft beschadigd,” aldus Coldeweijer.
“Het is niet van: kom maar, jij hebt je straf gedaan, je was stout geweest, je hebt in de hoek gestaan, nou gaan we allemaal samen weer scheppen. Nee!”
Coldeweijer vindt dat de Ladies of Soul puur zakelijk handelen. “Het is: jij bent schadelijk voor ons imago en er moet brood op de plank komen.”
“Helaas. Ja, ik snap het wel. Is het eerlijk? Nee. Dat is helemaal niet eerlijk. Guess what? Life is not fair.”
Hoewel Glennis Grace haar straf heeft uitgezeten, betoogt Coldeweijer dat het rechtssysteem niet bedoeld is om fouten te belonen.
“Het is de bedoeling dat je je aan de wet houdt, dat iedereen zich aan de wet houdt en dat je die niet overtreedt, zodat dit soort grappen ook niet gebeuren,” verklaart ze.
Coldeweijer concludeert dat Grace nu een imago heeft dat scha delijk is voor de Ladies of Soul en dat dit begrijpelijkerwijs niet wordt geaccepteerd.
“Dan moet Glenda lekker gewoon alleen gaan zingen. Klaar,” aldus Coldeweijer. Volgens haar was Grace’s grootste fout haar reactie na het incident bij de Jumbo.
“Ze heeft het ook zelf gedaan door niet het boetekleed aan te trekken, maar te blijven zeggen: ‘Ja, nee, het is toch mijn kind’, blablabla,” besluit Coldeweijer.
