Er is een situatie ontstaan tussen een moeder van een 6 maanden oude baby en haar schoonmoeder.
De moeder hecht veel belang aan bepaalde aspecten met betrekking tot de privacy van haar kind.
Zij en haar man zijn zeer toegewijd als ouders en vinden dat bepaalde taken exclusief voor hen zijn, zoals het verschonen van luiers en het badritueel.
Zij vinden dat het intieme gedeelte van het lichaampje privé is en willen dit respecteren.
Bovendien streven ze naar een rustige omgeving voor hun kind. Het verschonen van luiers is niet altijd aangenaam voor de baby en ze willen negatieve ervaringen voorkomen.
Vanwege deze opvattingen is de relatie met haar schoonmoeder verslechterd. Tijdens een incident verschoonde de schoonmoeder een luier zonder toestemming te vragen.
“Ze irriteerde me omdat het niet haar taak was om het te doen. Ze pakte hem alsof het haar eigen kind was en de hele tijd dat ze het aan het verschonen was, stopte mijn baby nooit met huilen.”
“Ik stop altijd totdat ik hem weer zie kalmeren en ik respecteer zijn emoties, zij niet. Hoe dan ook, ik heb haar niets gezegd. Ze was bazig en negeerde me opzettelijk in mijn ouderlijke rol.” – zei de moeder.
Online plaatste ze haar verhaal en vroeg ze anderen om hun mening. “Je moet grenzen stellen aan dit soort dingen en er vooral direct op wijzen.”
“Als iemand die grenzen overschrijdt, is dat hun probleem, niet het jouwe, maar je moet het duidelijk communiceren.” – merkte een gebruiker op;
“Ik vind het onbeleefd van haar om je te negeren en de luier te verschonen terwijl je er bij was: ze had het je moeten vragen.”, schreef een ander.
1. Deze schoondochter heeft eisen en stelt duidelijke grenzen.
2. Ze wilt dat oma de emoties van haar kleintje respecteert.
3. De denkwijze van deze moeder is voor velen behoorlijk bijzonder.
4. De privacy van hun kindje willen ze waarborgen.
5. Deze moeder hecht belang aan deze aspecten!
