Patricia, een moeder van 45 uit Amsterdam, ziet het geven van een koekje aan haar vierjarige zoon Michel tijdens het boodschappen doen niet als een probleem.
Tijdens het ontspannen winkelen, geniet Michel zichtbaar van het lekkers. “Mama, ik wil een koekje!” roept hij enthousiast.
Zonder aarzeling pakt Patricia een pak koekjes, opent het en geeft hem er één. Voor haar is dit een eenvoudige manier om het winkelen vlotter te laten verlopen.
Patricia trekt zich weinig aan van mensen die haar acties vreemd vinden. “Wat is het probleem? We rekenen alles netjes af bij de kassa,” zegt ze rustig.
Voor haar is dit een praktische oplossing. “Michel blijft rustig en blij, en ik kan zonder gedoe mijn boodschappen doen.”
Toch merkt Patricia op dat niet iedereen begrip heeft voor haar aanpak. Soms ontvangt ze afkeurende blikken of hoort ze gefluister van andere klanten.
Ze vertelt: “Sommige mensen denken dat Michel zomaar dingen kan pakken zonder te betalen, maar we betalen alles gewoon, dus ik zie het probleem niet.”
Volgens haar, is het vooral een kwestie van efficiëntie: “Als ik Michel dat koekje niet geef, begint hij te zeuren of wordt hij onrustig. Dit maakt het winkelen voor ons allebei makkelijker.”
Naast het gemak voor haar zoon, geeft Patricia toe dat het haar ook helpt om de stress van het winkelen te verminderen, vooral na een lange dag werken.
“Soms wil ik gewoon snel mijn boodschappen doen zonder gedoe,” zegt ze glimlachend. “Als een koekje hem tevreden houdt, dan is dat voor ons beiden beter.”
Onlangs kreeg Patricia echter een reactie van een boze klant in de supermarkt: “Er was een vrouw die me kwaad aankeek toen ze zag dat Michel al halverwege het pak koekjes was voordat we bij de kassa waren,” herinnert ze zich.
Patricia bleef rustig toen haar werd verteld dat ze eerst had moeten betalen, en antwoordde kalm: “We betalen zo meteen, dus wat is het probleem?” Ze voelde desondanks de spanning van de situatie.
Hoewel Patricia soms twijfelt of ze het goed aanpakt, blijft ze bij haar standpunt en legt uit: “Het is zo’n klein ding, en het maakt ons beiden gelukkig.”
Patricia vindt dat het een kwestie van balans is: Michel is erg energiek en vraagt vaak om iets lekkers tijdens het winkelen. Ze zegt: “Als ik hem een koekje geef, kunnen we sneller door de winkel heen.”
Patricia benadrukt dat ze niet de enige ouder is die worstelt met dit soort situaties: “Ik zie het overal. Ouders geven hun kinderen een snack of speeltje om ze rustig te houden tijdens het winkelen. Iedereen doet wat nodig is om de boel soepel te laten verlopen.”
Patricia ziet het niet als het overtreden van regels, omdat alles netjes bij de kassa wordt afgerekend. Kritiek van anderen doet haar niet veel.
Volgens haar, “Kinderen hebben niet altijd het geduld om te wachten,” is een strijd vermijden over kleine dingen zoals koekjes belangrijker dan welke discussie dan ook.
Patricia begrijpt dat iedere ouder zijn eigen benadering heeft met betrekking tot opvoeding. Wat voor hen werkt, is wat telt. Volgens haar, “Ik snap dat mensen het anders kunnen zien, maar dit werkt voor ons gezin,” verklaart ze.
Ze zegt, “Als het voor ons goed is, is dat wat telt. We doen allemaal ons best om de dag zo goed mogelijk door te komen, en voor ons is dat met een koekje in de supermarkt.”
1. Ze krijgt vaak scheve gezichten in de supermarkt! Velen vinden dit niet Oke!
2. Voor haar is het geen kwestie van regels overtreden…
3. Naar eigen zeggen rekent ze alles keurig af bij de kassa….
4. Vele klanten vinden niet kunnen en worden dan ook boos!
5. Zelf snapt ze het probleem niet want ze rekent alles netjes af!
