Als ouders willen we het beste voor onze kinderen en streven naar een goede opvoeding voor hen.
In onze rol als mensen maken we allemaal fouten. Deskundigen wijzen op een vaak voorkomende zin die je volgens hen beter vermijdt bij de opvoeding van je kinderen.
Denk je dat het tijd is om te vertrekken wanneer je met je kind in de speeltuin, zwembad, park of ergens anders bent. “We moeten gaan,” zeg je.
Maar als je kind jou negeert en rustig verder speelt. Komt dit je bekend voor? Misschien zijn deze negen tips nuttig als je kinderen ‘verwend gedrag’ vertonen.
Soms is het verleidelijk voor ouders om weg te lopen in zo’n situatie. Je kind blijft je negeren, maar kijkt af en toe om te controleren of je er nog bent.
Dus zeg je: “Ik ga dan maar alleen naar huis,” en begin je weg te lopen. Vaak is dit het moment waarop kinderen “Nee!” roepen en achter je aan rennen.
Tot stand komt weleens dat ouders dit tafereel kennen. Professionals benadrukken echter dat dit ouderlijk handelen, hoewel werkend op korte termijn, niet de ideale aanpak is.
Vooral bij jongere kinderen blijkt deze methode doeltreffend te zijn. Bij oudere kinderen en adolescenten beseffen zij hoogstwaarschijnlijk dat ouders hen niet zullen verlaten.
Tovah Klein, pedagoog, legt uit dat peuters en kleuters geen tijdsbesef hebben, en enkel in het heden leven.
Zij begrijpen niet dat het tijd is om een broer of zus op te halen, het eten klaar moet zijn, of dat bedtijd nadert. “Hun focus ligt op wat ze op dat specifieke moment aan het doen zijn.”
Volgens opvoedkundigen Deena Margolin en Kirstin Gallant is het volstrekt normaal dat een peuter af en toe niet gehoorzaamt of zich verzet.
“Het is belangrijk te onthouden dat een peuter niet per se ‘slecht’ is of opzettelijk handelt. Nabootsen van onafhankelijkheid en het aftasten van grenzen behoren tot hun ontwikkeling en tonen aan dat ze zich normaal ontwikkelen.”
Volgens Klein is weglopen verleidelijk maar wordt het afgeraden door experts. Ze legt uit dat “de strategie effectief is omdat het eng is voor de kinderen.”
Volgens hen rennen kinderen achter hun ouders aan omdat “geen enkel kind op deze leeftijd achtergelaten wil worden.”
Als je de indruk wekt dat je vertrekt zonder je kind, kan dit de boodschap overbrengen dat je het kind in de steek kunt laten bij ongehoorzaamheid.
Margolin en Gallant waarschuwen: “Na verloop van tijd kunnen ongewenste gevolgen optreden.” De basis tussen ouder en kind is dat een ouder onvoorwaardelijk voor een kind zorgt.
Klein beweert dat door de wegloop-methode het vertrouwen wordt geschaad. Kinderen worden zelfverzekerder en veerkrachtiger als ze weten dat ze altijd op hun ouders kunnen rekenen.
Zelfs in moeilijke tijden worden belangrijke lessen geleerd. “Als we dreigen te vertrekken, leren we ze dat liefde en veiligheid voorwaardelijk zijn.”
Volgens Gallant en Margolin kan het volgende gevolgen hebben: ”Dit kan leiden tot een lage eigenwaarde, schaamtegevoelens en een patroon van gehoorzaamheid ter wille van het veiligstellen van liefde,”.
Bron: Metronieuws
1. Zeer herkenbaar! Heb hier nooit bij stil gestaan.
2. Voor heel veel ouders is deze methode geen onbekende methode.
3. Nooit bij stil gestaan dat dit de gevolgen kunnen zijn.
4. Dit is zeker wel iets om over na te denken!
5. Heb deze methode vaak toegepast, als ik dit eerder had geweten…
