Een 45-jarige moeder uit Amsterdam, Patricia, ziet geen bezwaar in het geven van een koekje aan haar vierjarige zoon Michel terwijl ze boodschappen doet.
Terwijl ze ontspannen door de supermarkt loopt, ziet Michel er blij uit terwijl hij van zijn koekje geniet. “Mama, ik wil een koekje!” roept hij enthousiast.
Zonder twijfel pakt Patricia een pak koekjes van het schap, opent het en geeft hem er één. Voor haar is dit een simpele manier om het winkelen soepeler te laten verlopen.
Patricia is zich ervan bewust dat sommige mensen haar acties vreemd vinden, maar dat deert haar niet. “Wat is het probleem? We rekenen alles netjes af bij de kassa,” zegt ze rustig.
Voor haar is het een praktische oplossing. “Michel blijft rustig en blij, en ik kan zonder gedoe mijn boodschappen doen.”
Vertellend, zegt ze: “Dat sommige mensen denken dat ik Michel leer dat hij zomaar dingen kan pakken zonder te betalen. Maar we betalen alles gewoon, dus ik zie het probleem niet.”
Met de nadruk op efficiëntie zegt ze: “Als ik Michel dat koekje niet geef, begint hij te zeuren of wordt hij onrustig. Dit maakt het winkelen voor ons allebei makkelijker.”
Naast het gemak voor haar zoon geeft Patricia toe dat het haar ook helpt om de stress van het winkelen te verminderen, vooral na een lange dag werken.
Zij zegt met een glimlach: “Soms wil ik gewoon snel mijn boodschappen doen zonder gedoe. Als een koekje hem tevreden houdt, dan is dat voor ons beiden beter.”
Patricia kreeg onlangs echter een reactie van een boze klant in de supermarkt. “Er was een vrouw die me kwaad aankeek toen ze zag dat Michel al halverwege het pak koekjes was voordat we bij de kassa waren,” herinnert ze zich.
“Ze zei dat ik eerst had moeten betalen.” Rustig reageerde Patricia: “We betalen zo meteen, dus wat is het probleem?” De situatie bracht wel wat spanning met zich mee.
Patricia twijfelt soms over haar aanpak, maar ze blijft trouw aan haar standpunt. “Het is zo’n klein ding, en het maakt ons beiden gelukkig,” legt ze uit.
Voor haar draait het om evenwicht: Michel is energiek en vraagt vaak om iets lekkers tijdens het winkelen. “Als ik hem een koekje geef, kunnen we sneller door de winkel heen.”
Patricia wijst erop dat ze niet de enige ouder is die worstelt met dergelijke situaties. “Ik zie het overal. Ouders geven hun kinderen een snack of speeltje om ze rustig te houden tijdens het winkelen. Iedereen doet wat nodig is om de boel soepel te laten verlopen.”
Voor haar betekent dit niet het overtreden van regels, aangezien alles netjes bij de kassa wordt afgerekend. De kritiek van anderen doet Patricia niet veel.
Ze antwoordt nuchter: “Kinderen zijn niet altijd geduldig om te wachten. Ik vermijd een conflict over kleine zaken zoals een koekje. Er zijn belangrijkere zaken om me druk over te maken.”
Patricia begrijpt dat elke ouder zijn eigen aanpak heeft in de opvoeding. Ze verklaart: “Ik begrijp dat anderen het anders kunnen zien, maar dit is hoe wij als gezin functioneren.”
Ze voegt toe: “Als het voor ons werkt, is dat waar het om gaat. We doen ons best om de dag door te komen zoals wij dat prettig vinden, zelfs met een koekje in de supermarkt.”
1. Ze ervaart vaak negatieve reacties in de supermarkt omdat velen haar handelen afkeuren!
2. Voor haar is het geen kwestie van regels overtreden…
3. Naar eigen zeggen rekent ze altijd correct af bij de kassa….
4. Veel klanten vinden haar gedrag onaanvaardbaar en reageren boos!
5. Zij begrijpt zelf niet waarom het een probleem is, aangezien zij alles keurig afrekent!
