Kies nummer 3 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

We genieten van de lente want de zon laat zich steeds vaker zien en de temperaturen zijn heerlijk, kortom we hebben niets te klagen.

Sandra woont samen met haar drie tieners in een gezellige, drukke buurt vol jonge gezinnen. Vooral nu de lente is begonnen en de zon zich steeds vaker laat zien, geniet ze extra van het buitenleven.

“Het is heerlijk om de ramen open te zetten en mijn was lekker buiten te drogen,” vertelt ze enthousiast. Maar die fijne momenten worden steeds vaker verstoord.

Sandra’s directe buren, een vriendelijk gezin uit Iran, steken zodra de zon schijnt de barbecue aan. “Zodra het mooi weer is, gaat daar de barbecue aan.”

”En dan waait de rook gewoon over de schutting, precies onze tuin in, recht op mijn schone was af,” zegt Sandra zichtbaar gefrustreerd.

Wat begon als een klein ongemak, is inmiddels een serieuze ergernis geworden. “Ik hang mijn was buiten om die frisse buitenlucht te laten opnemen, niet om alles naar barbecue te laten stinken,” legt ze uit.

Vooral op dagen dat ze extra veel was heeft, wordt het lastig plannen. “Ik kan mijn was nu alleen nog maar ’s ochtends vroeg ophangen, anders is de kans groot dat het straks helemaal naar rook ruikt,” verzucht Sandra.

Ze heeft geprobeerd het probleem bespreekbaar te maken met haar buren. “We hebben nu afgesproken dat zij, voordat ze de barbecue aansteken, eerst via het bovenraam even kijken of mijn was buiten hangt,” legt ze uit.

Toch gaat het niet altijd goed. “Soms zijn ze het gewoon vergeten, en dan zit ik weer met stinkende handdoeken en lakens.”

Sandra begrijpt niet waarom er altijd buiten gekookt moet worden zodra het weer beter wordt. “Ik snap best dat je wilt genieten van het mooie weer, maar waarom moet die barbecue altijd aan?”

‘‘Gebruik gewoon het gasfornuis binnen en bak lekker daar,” zegt ze. Ze is ervan overtuigd dat iedereen plezier kan hebben zonder overlast te veroorzaken.

Zelf vindt Sandra het ook heerlijk om buiten te zitten in de tuin. Een kop koffie, een goed boek en de zon op haar gezicht: het zijn kleine genietmomentjes waar ze echt naar uitkijkt. Maar die rookbui bederft vaak de sfeer.

“Het is echt jammer. Je zit net lekker en dan ruik je alleen nog maar rook. Dan kun je je was wel opnieuw doen, en binnen zitten is ook niet echt wat je wil als het zulk mooi weer is.”

Volgens Sandra hebben de buren weinig begrip voor haar situatie. “Ze doen soms alsof het allemaal wel meevalt, maar zij hoeven niet opnieuw te wassen of met stinkende kleding rond te lopen,” zegt ze.

Toch probeert ze de sfeer goed te houden. “Je woont hier samen, dus je moet elkaar ook wat gunnen,” benadrukt ze. “Maar soms lijkt het alsof het alleen om hun plezier draait.”

Voorlopig blijft Sandra haar strategie vasthouden: vroeg opstaan en de was zo snel mogelijk buiten ophangen en binnenhalen.

“Dan is de kans kleiner dat alles weer de wasmachine in moet,” zegt ze nuchter. Toch hoopt ze stiekem op wat meer medewerking van haar buren.

“Een beetje rekening houden met elkaar zou fijn zijn. Iedereen wil toch genieten van het mooie weer?” Sandra blijft ondanks alles positief.

“Ik laat mijn dag er niet door verpesten. Er zijn ergere dingen,” zegt ze met een glimlach. “Maar een tuin vol frisse was en frisse lucht? Dat blijft toch wel mijn ideaalbeeld.”

Hopelijk komt er binnenkort een oplossing waarmee iedereen blij is. Tot die tijd blijft Sandra goed opletten en blijft ze hopen op rookvrije zonnige dagen.

CategorieAlgemeen Tagsburen overlast

Kies nummer 3 van deze excerpts en geef deze weer zonder het nummer

In een rustige wijk aan de rand van Tiel wonen Ahmed en Nour. Ze zijn al jarenlang gelukkig getrouwd en genieten van hun leven samen.

Hun huis is rijtjeswoning, met een leuk klein voortuintje, bloemen voor het raam en altijd een kopje thee klaar voor bezoek.

Het echtpaar heeft drie kinderen en inmiddels vijf kleinkinderen. Eén van hen, de zestienjarige Benjamin, woont bij hen in huis.

“Bij zijn vader en moeder gaat het helaas niet zo goed,” vertelt Nour zacht. “Daarom woont hij nu bij ons. We willen dat hij rust en structuur heeft.”

Benjamin is een rustige, beleefde jongen. Hij gaat netjes naar school en heeft zelfs een bijbaantje als krantenbezorger.

Iedere ochtend gaat Benjamin al vroeg de deur uit. “Hij is tegen vijf uur al onderweg,” zegt opa Ahmed trots.

“Hij bezorgt de ochtendkrant en doet dat netjes met zijn scooter. Wij zijn trots op hem dat hij, voordat hij naar school gaat, nog de kranten bezorgt.”

Maar niet iedereen in de buurt is blij met Benjamin’s vroege rondes. Verschillende buren hebben geklaagd over het lawaai van zijn scooter. Volgens hen zorgt het voor onrust in de vroege ochtenduren.

“We worden iedere ochtend iets voor vijven wakker van het geluid,” vertelt een buurvrouw. “En dan weer tegen half zeven als hij thuiskomt. Het is alsof de hele straat wakker wordt van die scooter.”

De buren hebben nu een verzoek neergelegd bij de familie. Ze willen dat Benjamin zijn scooter pas start zodra hij uit de steeg is, en bij thuiskomst hetzelfde doet: scooter uitzetten aan het begin van de steeg en duwen tot het huis.

Nour snapt de ergernis ergens wel. “Het is vroeg, dat geven we toe. En zo’n scooter maakt geluid. Maar hij doet zijn best, hij werkt, hij helpt zichzelf vooruit.”

”We zijn gewoon een beetje verdrietig dat er zo veel geklaagd wordt.” Ahmed is minder begripvol. “Ik vind het gewoon gezeur,” zegt hij duidelijk.

“Normaal zou ik zeggen: laten we dat maar doen, voor de rust. Maar deze mensen klagen over alles. Is het niet de scooter, dan is het wel de klok aan de muur die tikt. Er is altijd wel iets.”

Hij vervolgt: “We hebben zelfs een keer gehoord dat iemand klaagde omdat we te vaak in de tuin zaten te praten. Gewoon zachtjes, in onze eigen tuin! Het voelt soms alsof ze ons er liever niet bij hebben.”

Benjamin zelf wil geen problemen veroorzaken. “Ik wil het goed doen,” zegt hij. “Misschien kan ik de scooter wel wat zachter zetten of even duwen tot ik op straat ben. Maar het is soms ook gewoon moeilijk om iedereen tevreden te houden.”

Ondertussen hopen Ahmed en Nour op meer begrip. “We willen geen ruzie,” zegt Nour. “We zijn blij met Benjamin, hij doet het goed. Moeten we dat niet juist aanmoedigen?”

De wijk staat bekend als rustig en hecht, maar dit soort kleine ergernissen kunnen de sfeer toch onder druk zetten. De familie hoopt dat een goed gesprek met de buren de lucht kan klaren.

“We willen best meedenken,” zegt Ahmed tot slot. “Maar het moet wel van twee kanten komen. Een beetje verdraagzaamheid mag ook, toch?”

Of er een oplossing komt die iedereen tevreden stelt, moet nog blijken. Maar duidelijk is dat het geluid van een scooter meer teweeg kan brengen dan je denkt – zeker als het elke dag om half zes ’s ochtends is.

CategorieAlgemeen Tagsburen overlast